Er zijn van die periodes waarin een kleur je roept. Alsof er een magneet in je borstkas zit die alleen maar reageert op één tint. Op dit moment is dat blauw – niet het blauw van een vredige lucht, maar het diepe, mysterieuze blauw van Indigo en het warme, aarde-achtige blauw van Blauwhout.
Waarom Blauw?
Blauw is geen kleur die ik koos. Het koos mij. Misschien komt het door het weer, misschien door een verlangen naar rust. Maar sinds een paar weken is alles wat ik wil doen: verven, verven, verven. Stof, wol, zelfs papier – alles moet ondergedompeld worden in deze tinten.
De Magie van Indigo
Indigo is een bedrieger. Je dompelt je stof onder in een groenige vloeistof, en pas als het in aanraking komt met lucht, ontvouwt zich het diepe blauw. Het is een chemisch wonder, maar het voelt als alchemie. Alsof je samenwerkt met iets dat ouder is dan menselijk begrip.
- Hoe ik het doe: Fermentatie met fructose, kalk en een flinke dosis geduld.
- Het resultaat: Een blauw dat niet uniform is, maar leeft – met nuances van nacht tot oceaan.
De Aardeachtige Toon van Blauwhout
Waar indigo dramatisch is, is blauwhout (Haematoxylum campechianum) subtieler. Het geeft een warm, paarsblauw dat doet denken aan oude inkt of de schaduwkant van een bos. Het is geen schreeuwerige kleur, maar eentje die fluistert: Kijk nog eens.
- Mijn methode:Langzaam extract trekken in water, dan de wol erin laten sudderen.
- Het effect: Een kleur die zich nestelt in de vezels alsof hij er altijd al thuishoorde.
Dat Blauwverven is geen hobby. Het is een noodzaak een onderzoek. Naar wat kleur met je doet. Naar waarom sommige tinten je kalmeren, terwijl andere je energie geven. Blauw, voor mij, is een kleur van verdriet én oneindigheid. Het herinnert me aan tranen, maar ook aan de horizon – aan wat verloren is, maar ook aan wat nog komen gaat.
En nu? Nu ga ik verder. Tot mijn handen blauw zien van het werken, tot ik alles om me heen in deze tinten gedrenkt heb. Want soms moet je je gewoon overgeven aan een kleur en kijken waar het je brengt.
PS: Mijn werktafel ziet eruit alsof een smurf een veldslag heeft uitgevochten. En ik heb geen spijt.
